Por fin a autovía da Costa da Morte

De novo, e agardamos que,por última vez, se volve a licitar o proxecto de execución de unha autovía que , non por repetilo vai perder vixencia, é fundamental para a articulación do noso territorio.

E comúnmente aceitado que o stock físico de capital, as infraestruturas,dan o soporte básico a actividade económica. A sua coexistencia e complementariedade nas distintas modalidades ( vias de comunicación, solo industrial, enerxía, telecomunicacións..)forman a malla necesaria para o crecemento económico e por én, social.

Por esa razón, ainda que non soio por ela, estaría mais que xustificada a xigantesca ledicia que esta nova nos causa,asemade pra asegurar o desenvolvemento territorial precísase o soporte inmaterial da competitividade, medida que enfonta o noso territorio a todolos demais na procura dos actores da actividade económica,que é a verdadeira medida do desenvolvemento ao séla ferramenta que influe na decisións de implantación de proxectos empresariais.En esos termos, esta vía supón verdadeiro oxíxeno para o noso corpo social, tan afogado e esnaquizado.

Nesta "carreira", o atraso acumulado na construcción de esta vía, foi unha navallada nos corazóns de Bergantiños, Soneira e Fisterra, xa que en termos comparativos, si no 2003. cando se diseñou o mapa de autovías interiores de Galicia, o noso territorio partía en desventaxe, respecto o Salnés ou Barbanza, os nosos mais directos "competidores", a actuación do goberno bipartito priorizando as obras de aqueles proxectos, retrasando, e finalmente non executando, a autovía da Costa da Morte supuxo unha carga acumulada de desventaxe. Increiblemente, hoxe, despois dos anos do maior crecemento económico xeral, a elección dos nosos concellos coma destino de unha localización empresarial é moito más dificil que fai cinco anos, porque outros ofertan ventaxes engadidas das que nos carecemos.

Analizado en estos termos a licitación de esta obra é máis que un agasallo, é o verdadeiro gordo de nadal facendo o simil navideño ,coa precisión que non é ningún premio, senon facer a innegable xustiza, que non soio merecemos, senon que nos era debida.

Sen buscar culpabeis, nin pararnos en rencores nin reproches, únicamente renovar mais outra vez, a esperanzada ledicia de que "desta volta vái" e esperar que quén está a sementar duvidas,falsedades e incertos temores, quen non acepta de bon grado que en esta ocasión a sua xestión. ou a de quén apoiaba, non foi acertada para esta terra,rectificque e admita que para todos hoxe é un boo dia , unha data que tornará en histórica cando efectivamente esta vía entre en ncionamento.